Het is een wezenlijk verschil of je een berg ziet als een hoop stenen, of als een godheid. Als je een berg ziet als een godheid, heb je er respect voor, terwijl een hoop stenen puur functionaliteit uitdraagt. Een uitspraak uit een documentaire over de Amazone die ik zag.
Op Corsica ontmoette ik een man, Patrick, op een strandje in de buurt van Ajaccio. Hij was er met zijn moeder en scharrelde wat rond. Ik had het stukje strand uitgekozen om de nacht op door te brengen, in het speciaal het stukje onder een overhangende pijnboom. Fijn tegen de dauw. Ik had mijn tas er al onder gezet en liep een stukje over het zand. Patrick sprak me aan en na de gebruikelijke standaard woordenwisseling (waar kom je vandaan, wat doe je hier) vertelde hij me dat hij het opmerkelijk vond dat ik juist onder die boom was gaan liggen. Enigszins giechelend vertelde hij dat hij zich erg verbonden voelde met de bomen op dit strand. In het bijzonder een eucalyptus, de pijnboom waar ik onder lag, en een andere pijnboom iets verderop. De eucalyptus was mijn eerste keus geweest maar omdat hij afgebroken was had hij niet veel bladeren meer die me tegen de dauw konden beschermen. Patrick vertelde dat de eucalyptus vroeger een bloeiende boom was maar dat hij door de bliksem was getroffen. Vanaf dat moment, zei hij, was hij om de bomen gaan geven. We moesten er allebei om lachen en hij zei het ook met enige schaamte. Maar ik vertelde hem over de uitspraak van de berg en zei hem dat ik het mooi vond dat hij zich zo verbonden voelde. Deze wereld kan wel wat meer magie gebruiken.
Door milieudeskundige Paul Kingsnorth leerde ik de term ‘the great conversation’ kennen. Hiermee bedoelt hij dat alles met elkaar in verbinding staat in de natuur. Alles converseert voortdurend met elkaar. Een goede vriend van mij vertelde ooit lachend dat zijn zoontje Darius het vaak goed kon vinden met honden. Dit kwam omdat hij een wel heel bijzondere manier had om contact te leggen met ze. Hij vroeg aan de desbetreffende hond of hij deze mocht aaien. Hierop gaf de hond hem een kort knikje als het antwoord ‘ja’ was en dan mocht het.
Een dergelijk voorval doen wij als volwassenen af als kinderlijk en fantasievol. Maar als dat zo is, waarom aanbidden volwassen aboriginals dan een berg (Uluru)? Ik denk dat Darius met zijn 4 jaar oud, het systeem van de natuur beter begreep dan de meeste Westerse volwassenen.
Ik schreef in Ajaccio een boodschap met mijn contactgegevens op een takje voor het geval dat Patrick en ik elkaar de dag erna niet meer zouden ontmoeten. Ik bedankte hem voor het fijne gesprek, zowel met hem, als met zijn vriendinnen de bomen (we waren overeengekomen dat het dames waren). Ik sloot af met ‘La grande conversation continue’.