Op de universiteit leerde ik het begrip ‘ideograaf’ kennen. Een concept verzonnen door een van mijn hoogleraren met allitererende voor en achternaam, de invulling daarvan is me ontgaan. Mea culpa. Een ideograaf is een woord dat eigenlijk overal op toe te passen is, in te zetten in functie van ieder doel. Een concrete inhoud heeft het daarmee niet echt meer. Het wordt eigenlijk een lege huls. Een voorbeeld daarvan is ‘smart’. Er is een automerk dat zo heet, iedereen heeft een ‘smart’ phone, moderne apparatuur is ‘slim’.
Politiek is niet mijn favoriete gespreksonderwerp maar regeringsvormen interesseren me wel. Wat mij betreft is het woord ‘democratisch’ namelijk ook zo’n ideograaf geworden. Het wordt ingezet voor veel verschillende regeringsvormen die allemaal beweren dat ze ‘democratisch’ zijn. En iets ‘democratisch’ beslissen betekent dat het eerlijk, egalitair is gekozen. Maar is dit wel zo? De oorspronkelijke Griekse democratie was een directe democratie waarbij op basis van loting iedereen van het volk (ok vrouwen, kinderen, slaven en buitenlanders uitgesloten) in de volksrepresentatie terecht kwam.
Ik vroeg me af hoe we dat directe karakter van democratie weer terug zouden kunnen brengen. Onze ‘democratie’ is indirect en verschuilt zich achter de ‘vertegenwoordiger’ van onze stemmen. Iedereen praat wel maar eigenlijk kan niemand echt iets doen behalve wachten op de vertegenwoordiger.
Als we nu eens de politieke partijen en vertegenwoordigers geheel overbodig maken? Waarom? Niemand is volledig links of rechts. Geen enkele partij representeert volledig jouw mening. Wat is überhaupt links of rechts nog vandaag de dag? Vroeger was links de kant van de arbeiders, van het volk. Vandaag is rechts-nationalisme de partij van het volk. Mensen met een opleiding stemmen vandaag de dag meer op de linkse partijen, mensen zonder opleiding meer op de rechtse. Dat laatste is een effect van polarisatie. Zie ook mijn vorige post hierover.
Als we nu de representatie factor uit de democratie halen en de bevolking zelf ieder jaar, of wellicht vaker, niet op een partij laten stemmen maar op de onderwerpen die hij/zij belangrijk vindt. Ik stel me een (online) formulier voor waarop alle onderwerpen uit de politiek opgesomd staan. De stemmer mag zelf bepalen aan welke onderdelen hij hoeveel belasting betaalt. Daarmee wordt direct duidelijk wat het volk belangrijk vindt, én het geld dat zij afdraagt is meteen op die plaats waar het thuishoort.
Een andere vorm zou bv een wereldraad van wijzen kunnen zijn.
Waarin het welzijn van een ieder voorop staat zonder al die egoïstische motieven van meer willen hebben.
en hoe stellen we de raad samen?
Liefs, Elsbeth