Mooie plaatjes, mooie steentjes, takjes. Ik ben er rijk aan en ik kijk er graag naar. Tijdens het rondtrekken verzamel je mooie ervaringen en soms de gestolde bewijzen daarvan. Maar -vroeg ik mij onlangs af toen ik met bewondering stond te kijken naar een hotel dat zó lelijk was dat ik de architect bewonderde om zijn wansmaak- waarom verzamel ik het mooie uit deze wereld? De wereld ís mooi dus ik hoef haar niet mee te nemen.
Sindsdien maak ik ook foto’s van het lelijke. Het bos bij Triëste dat volledig gevuld is met achtergelaten kleding, rugtassen en slaapzakken van vluchtelingen die zich daar verschuilen. Goedkope hotels die lelijk afsteken tegen de prachtige kust. Een cruiseschip in de baai van Kotor dat alle aandacht naar zich toetrekt. Een kale uitgeputte vlakte door langdurige overbegrazing met terraforming tot gevolg.
Dit is ook toe te passen op het verzamelen van souvenirs. Ik neem niet het mooie mee naar huis maar ontdoe het mooie van het lelijke (ok zo nu en dan maak ik me schuldig aan het meenemen van een wel héél mooi steentje). Verzamel microplastic op het strand (best leuk om te doen ook nog). Ik heb een vuilnisbroekzak voor alle verloren of achtergelaten verpakkingen van mueslirepen in de bergen. Dat geeft me ook het gevoel dat ik de berg dank dat ik over haar rug mag lopen en op haar flanken mag slapen.
Een mooi voorbeeld van iemand die dit op een charmante manier aanpakt, is dichter, kunstenaar en café uitbater Franco Cioffi. Leander en ik ontmoetten hem in het dorpje Nerano, aan de Amalfikust. We troffen hem als levend onderdeel van zijn kunstwerk in zijn kleurrijke café vol met ‘art of the sea’. Hij corrigeerde zichzelf, het is niet de ‘art of the sea’ maar ‘art of the people modelled by the sea’. Hij noemt zichzelf overtuigd pacifist, ‘universalist’ en antiglobalist. Op de achtergrond staat een programma over Marina Abramovic op terwijl hij de koffie serveert. Al het afval dat hij verzamelt bij de zee, sleept hij naar zijn ‘studio-museo dell’arte filosofale Nerano-Jeranto’. Hier krijgt alles een nieuwe plek in de vorm van een soort merzbau. Het café is een verzamelplaats voor mensen, hun afval en aanstekelijk idealisme.
Laten we onze voetafdrukken van deze wereld afwassen in plaats van ze te fotoshoppen uit onze herinneringen. Maak een fotoboek met lelijke herinneringen en zie daarin een doelstelling het te veranderen. Ik zie uit naar de lelijke fotoreportage van je eerstvolgende vakantie.